Archipelago

HKL-V-S-0013

Weddings during the siege

Despite the siege and the war, Sarajevans continued to live their lives. Trying to live everyday lives was a way to resist aggression. People continued to love each other and get married. Customs that existed before the war were preserved during the war. Organizing weddings during the war was much more complicated and risky. Couples feared their partner might change their mind and knew they could lose them forever before they married. Shootings were common. However, people tried to maintain a good spirit and humor, such as when this neighbor comforted people after the shelling began by saying: "Don't be afraid; there are no snipers here. Only grenades are falling!"

HKL-V-S-0013

Vjenčanja tokom opsade

Uprkos opsadi i ratu, Sarajlije su nastavili živjeti svoje živote. Pokušaj vođenja svakodnevnog života bio je način otpora agresiji. Ljudi su nastavili voljeti jedni druge i vjenčavati se. Običaji koji su postojali prije rata očuvani su tokom rata. Organizovanje vjenčanja tokom rata bilo je mnogo složenije i rizičnije. Parovi su se bojali da bi njihov partner mogao promijeniti mišljenje i znali su da bi ih mogli izgubiti zauvijek prije nego što se vjenčaju. Pucnjevi su bili česti. Međutim, ljudi su se trudili održati dobar duh i humor, kao što je bio slučaj kada je ovaj komšija utješio ljude nakon što je bombardovanje počelo govoreći: "Ne bojte se; ovdje nema snajperista. Samo padaju granate!"

HKL-V-S-0013

Dasmat gjatë rrethimit

Pavarësisht rrethimit dhe luftës, sarajevanët vazhduan të jetonin jetën e tyre. Përpjekja për të jetuar jetën e përditshme ishte një mënyrë për t'i rezistuar agresionit. Njerëzit vazhduan ta donin njëri-tjetrin dhe të martoheshin. Zakonet që ekzistonin para luftës u ruajtën gjatë luftës. Organizimi i dasmave gjatë luftës ishte shumë më i ndërlikuar dhe më i rrezikshëm. Çiftet kishin frikë se partneri i tyre mund të ndryshonte mendje dhe e dinin se mund t'i humbnin përgjithmonë para se të martoheshin. Të shtënat ishin të zakonshme. Megjithatë, njerëzit u përpoqën të ruanin një shpirt dhe humor të mirë, si për shembull kur ky fqinj ngushëllonte njerëzit pasi filluan granatimet duke thënë: "Mos ki frikë; këtu nuk ka snajperë. Po bien vetëm granata!"